Ootmarsum, H.H. Simon & Judaskerk.
Najaarsconcert door Twents Kamerkoor Mardi le vingt (o.l.v. Herman Koops), m.m.v. Edith Velthuis (piano). Programma: religieus repertoire van o.a. J.C.F. Bach, Mozart, Mendelssohn en Fauré. Zondagmiddag 14 november.

Recensie door Koen Edeling

Het als low budget gekwalificeerde herfstconcert van Twents Kamerkoor Mardi le vingt werd goed bezocht: de Simon & Judaskerk was nagenoeg gevuld. Direct al gaf het koor blijk van een grote dosis zelfvertrouwen, want de koorklank was ronduit gedecideerd te noemen. Deze opstelling werd nog eens aangevuurd door dirigent Herman Koops, die als een onvervalste balletdanser met zijn hele lichaam dirigeerde. Ook zijn mimiek liet geen twijfel over aan zijn bedoelingen en dit was duidelijk te horen. Al in het openingswerk, ‘Wachet auf’ van Bach-zoon J.C.F. viel de herderheid bij de sopraanpartij op, tot in de hoogste regionen. Dat het koor gezegend is met vele solisten, werd gedemonstreerd in diverse composities. Maar liefst zeven solisten (twee mannen en vijf vrouwen) kwamen voor het voetlicht en elk kweten ze zich voortreffelijk van hun taak.
Het meest opvallend vond ik het stemgeluid van Astrid Koopman, die vrijwel zonder vibrato Mozarts ‘Laudate Dominum’ uitvoerde. De drie delen uit Psalm 42 toonde nog eens het meesterschap van Mendelssohn, die zo mooi kon omgaan met de koorkleuren; de leden van Mardi le vingt betoonden op hun beurt de componist alle eer.
De instrumentale intermezzi waren voor rekening van de dirigent, die van huis uit ook organist is. Zijn Praeludium en Fuga waren traditioneel van idioom, zeg maar: neo-romantisch. Het was een werk, zo monumentaal als hij het liefst met zijn koor voor de dag komt. In Koop’s ‘improvisatie over ‘Honoring you’ greep de organist opnieuw diep in de toetsen en pedalen en permitteerde zich een eigentijdser klankidioom.
Op één werk na waren alle koorwerken begeleid en wel zeer gedreven door pianiste Edith Velthuis, die het moest doen met een pover gestemd instrument, maar wel haar vingers bijkans blauw speelde. De dynamische climax werd tot het eind bewaard: het Paradisi Gloria uit Stabat Mater van Jenkins. Des te verrassender was de toegift -van dezelfde componist- maar ineens veel ingetogener en a cappella.
Met de opbrengst van dit concert wil Twents Kamerkoor Mardi le vingt een uitvoering van Mozarts Requiem medefinancieren. Dit belooft een nieuw muzikaal hoogtepunt te worden voor dit koor en wel op zondag 15 mei 2011, drie weken na Pasen.